Pokazy osób studenckich WTT na krakowskiej Nocy Tańca 2025 | 7 czerwca 2025

10.06.2025

7 czerwca w ramach krakowskiej Nocy Tańca 2025 w Centrum Kongresowym ICE odbyły się pokazy studentek i studentów Wydziału Teatru Tańca Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie, Filii w Bytomiu.

W pierwszej części zobaczyliśmy zbiór ośmiu autorskich kompozycji choreograficznych stworzonych i wykonanych przez studentki i studentów Wydziału Teatru Tańca – 2 prace stworzone w ramach przedmiotu Laboratorium Inspiracji i Innowacji Twórczych oraz 6 etiud stworzonych w ramach przedmiotu Kompozycja pod opieką mgr Jakuba Lewandowskiego.

Kompozycje tworzą wielogłosową opowieść o bliskości i oddaleniu, pamięci i zapomnieniu, śnieniu i przebudzeniu, poszukiwaniu siebie w świecie pełnym oczekiwań i niedopowiedzeń. Widz zostanie przeprowadzony przez różnorodne emocje i tematy: od marzenia jako potrzeby przetrwania, przez miłość w stanie wiecznego napięcia, po refleksję nad tożsamością i społeczną maską.

Spektakl stanowi przegląd młodych głosów choreograficznych i performerskich, ukazując szerokie spektrum poszukiwań artystycznych oraz wysoki poziom świadomości scenicznej, pracy z ruchem i formą. Ciało staje się tu narzędziem poznania, pamięci i oporu – ale także przestrzenią dialogu, uważności i współistnienia.

Wystąpili: Rumi Księżopolski, Aleksandra Nahorska, Julia Szremska, Oskar Bielat, Nikola Woronko, Julia Grzenia a także Yang Shunqi – Student Bejing Dance Academy

W drugiej części zobaczyliśmy The Nonsense Show. Ćwiczenia z lekkoduszności – pokaz egzaminacyjny z przedmiotu Taniec fizyczny III roku Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu powstały pod opieką mgr Joanny Brodniak-Szymusiak.

The Nonsense Show to eksploracja zadaniowego podejścia do ruchu, gdzie brak dramaturgicznej motywacji staje się przestrzenią dla swobodnej kreacji. Ekonomia ruchu i rola fokusu stają się źródłem dynamiki i relacji. Swobodna gra z formą, nonsens i absurd otwierają przestrzeń, w której codzienność splata się z twórczym nieporozumieniem, a taniec staje się polem lekkości, uważności i gry zespołowej. 

Kreacja i wykonanie: Anna Grodzicka, Kacper Kotras, Michalina Machalska, Wiktoria Ostrowska, Marta Stopa, Angelika Bosacka.

Opiekę merytoryczną w czasie wydarzenia sprawowała prodziekan Wydziału Teatru Tańca dr Sylwia Hefczyńska-Lewandowska a organizacyjną specjalistka ds. promocji i współpracy zagranicznej mgr Jolanta Pulchna (Dział Komunikacji i Marki AST), będąca również autorką powyższego tekstu.

Zdjęcie grupowe studentów i studentek AST WTT z prodziekan dr Sylwią Hefczyńską-Lewandowską w drewnianym pomieszczeniu. Grupa stoi przed przeszkloną ścianą, za którą rozpościera się widok na Wawel.
Fot. Alicja Kubies.

Lista prezentowanych prac studenckich

  • Nieswoje | Koncepcja: Julia Grzenia | Wykonanie: Aleksandra Nahorska i Rumi Księżopolski (Kompozycja)

Dla tych co nie wierzą w pożegnania. Dla tych co śnią najpiękniej, dla tych co śnią najdzielniej. Co wierzą w miłość. Kompozycja inspirowana twórczością F. Kafki.

  • Trois fois non – czyli miłość na trzy uniki | Koncepcja: Julia Szremska | Wykonanie: Nikola Woronko i Oskar Bielat (Kompozycja)

Fizyczny poemat o niespełnionej czułości i trzech unikach, które wydarzyły się, zanim zdążyło się powiedzieć „tak”. Dwójka postaci zamknięta w intymnej przestrzeni wspomnienia – On patrzy, Ona unika. On kocha, Ona nie potrafi tego odwzajemnić. To filmowo taneczna miniatura o miłości niesynchronizowanej, gdzie gest staje się pytaniem, a cisza odpowiedzią. To portret tęsknoty – za czymś, co było i o uczuciu, które przyszło za późno.

  • Si no te vas | Koncepcja: Nikola Woronko | Wykonanie: Julia Szremska i Oskar Bielat (Kompozycja)

“Si no te vas” to historia, która dzieje się pomiędzy dwojgiem ludzi, opowieść o napięciu, które nie daje się rozładować, o miłości, która przypomina walkę o przetrwanie. To świat, w którym niewypowiedziane słowa są cięższe od tych wypowiedzianych, a sama obecność drugiej osoby wcale nie gwarantuje bliskości. Wyobrażony pokój hotelowy staje się areną rozmijania pragnień i różnicy oczekiwań, miejscem, które kumuluje niespełnione oczekiwania.

  • w i d z ę | Koncepcja: Aleksandra Nahorska | Wykonanie: Julia Grzenia i Rumi Księżopolski (Kompozycja)

Co wydarza się w chwili spotkania, gdy milkną słowa, a zostaje tylko spojrzenie, ruch, obecność? Dwoje ludzi wchodzi w przestrzeń wzajemnego badania się – z napięciem, ostrożnością, ciekawością. Między nimi rodzi się subtelna relacja, oparta na uważności, niepewności i pragnieniu zrozumienia. Ruch prowadzony jest przez muzykę, a spojrzenie staje się narzędziem poznania. To opowieść o ciszy, która potrafi mówić, o spojrzeniu, które odsłania, i o tym, że prawdziwe spotkanie zaczyna się tam, gdzie kończy się potrzeba wyjaśniania.

  • Nieśnienie | Koncepcja i wykonanie: Aleksandra Nahorska (LIIT)

Co zostaje z człowieka między snem a przebudzeniem? Gdy znika bezpieczna iluzja, a ciało nagle wpada w ciszę rzeczywistości, ujawnia się kruchość i instynkt. Ruch staje się zapisem wewnętrznej podróży – od marzenia przez lęk po próbę odnalezienia siebie na nowo. Muzyka prowadzi, cisza odsłania. Utwór wykorzystywany w czasie pokazu to moja autorska kompozycja „Księżycowa noc”.

  • Stray Dog | Koncepcja i wykonanie: Yang Shunqi (LIIT)

I yearn for all the beautiful things in the world. Do I have to accept a new punishment for this?
This work is narrated from the perspective of a „dog”. In life, we often passively accept the arrangements given to us by fate and find it difficult to change the script of our lives. Then, how can the dignity of life be manifested? If I were a dog, would I have the right to pursue the life I dream of?

  • W lesie, przez który idę | Koncepcja: Rumi Księżopolski | Wykonanie: Nikola Woronko i Julia Szremska (Kompozycja)

Drzewa rozrastają się dopóki nie natrafią na czubki gałęzi równie wysokiego sąsiada. Dalej pójść nie mogą, ponieważ przestrzeń jest już zajęta. A mimo to drzewa intensywnie wzmacniają najdalej wysunięte gałęzie, tak że powstaje wrażenie, iż tam w górze toczy się regularna walka. Jednakże para prawdziwych przyjaciół pamięta o tym, by nie wytwarzać zbyt grubych konarów od strony drugiego drzewa. Żadne z nich nie chce niczego odbierać towarzyszowi i dlatego wykształca potężne części koron tylko na zewnątrz, czyli w stronę „tych, którzy nie są przyjaciółmi”. Takie pary są tak mocno splecione korzeniami, że niekiedy nawet razem umierają. Cyt. „Sekretne życie drzew” autorstwa Petera Wohllebena.

  • Pod moim (s)pokojem | Koncepcja: Gabriela Hajduk | Wykonanie: Julia Grzenia i Aleksandra Nahorska (Kompozycja)

„Pod moim (s)pokojem” to opowieść o rozdźwięku między tym, kim jesteśmy, a tym, kim nauczyliśmy się być, by zasłużyć na miejsce w społeczeństwie. To również pytanie o cenę, jaką płacimy za dopasowanie się – i o to, czy w świecie, który oczekuje od nas ciągłego dawania, zostaje jeszcze przestrzeń na to, by być naprawdę sobą.

Noc Tańca jest organizowana od 2018 r., by popularyzować i wspierać twórczość i środowiska związane ze sztuką taneczną. Organizatorem wydarzenia jest Wydział Kultury Urzędu Miasta Krakowa. Pełny program Nocy Tańca: https://krakowskienoce.pl/noc…/294907,0,1,program.html

  • Grupa idących przed siebie korytarzem osób w budynku ICE Congress Centre.
  • Dwie młode kobiety siedzą wtulone w siebie na podłodze z drewnianego parkietu. W tle widoczny szary budynek w dużymi oknami, po prawej w jednym z nich widoczna sylwetka mężczyzny. Kobiety mają zamknięte oczy. jedna ubrana jest w jasną koszulę i ma ciemne włosy, druga ma jasne włosy i ciemny strój, tworzą yin i yang.
  • Tancerz i tancerka w drewnianym pomieszczeniu na tle przeszklonej ściany z widokiem na wawel (z prawej) i B&B Hotel (z lewej). Obie osoby znajdują się w pozycji deski i są naprzeciwko siebie. Mają na sobie czarne t-shirty i białe spodnie dresowe.
  • Drewniane pomieszczenie z przeszklonymi ścianami. W lewej części kadru zza szyby widoczne zachodzące powoli słońce oraz sylwetki dwóch tancerzy. Ta bliżej środka kadru kieruje się do pozycji na czworakach, jest widoczna przodem ale pochylona więc nie widać jej twarzy. Osoba po lewej widoczna jest od tyłu, ma włosy spiete w kucyk, czarną bluzę i czerwone spodnie, idzie w kierunku słońca. Na podłodze widoczne cienie.
  • Młody mężczyzna bez koszulki w drewnianym pomieszczeniu z przeszkloną szybą. Za nią widoczne rzędy chmur oraz przeszklony budynek. Mężczyzna widoczny jest bokiem w pozycji na czworakach, twarz skierowana jest ku ziemi.
  • Tancerz i tancerka w drewnianym pomieszczeniu na tle przeszklonej ściany z widokiem na wawel (z prawej) i B&B Hotel (z lewej). Obie osoby znajdują się w klęku podpartym, z jedną nogą w zakroku, dziewczyna zaczyna wchodzić na plecy tancerza. Obie osoby ubrane są na czarno.
  • Grupa młodych ludzi. W tle widoczna przeszklona szyba z niebiesko-białą kaskadą chmur przypominającą morskie fale oraz korony zielonych drzew. Pod oknem siedzi mężczyzna otoczony pudełkami z jedzeniem i butelkami z napojami. Po jego lewej stronie stoją dwie osoby - jedna widoczna z profilu to młoda krótkościęta kobieta w czarnym t-shircie i białych spodniach, zza niej wyłania się kawałek innej osoby w czerwonych spodniach i czarno-białej koszulce we wzory. Z lewej krawędzi kadru wyłania się leżąca na brzuchu młoda kobieta w beżowej koszuli, patrzy przed siebie w skupieniu, ręką podpiera lewą część twarzy. Obok niej uśmiechnięty, ciemnowłosy młody mężczyzna w siadzie prostym i koszulce w paski.
Fot. Sylwia Hefczyńska-Lewandowska.