PRELEGENCI / TWÓRCY

dr Agnieszka Przepiórska-Frankiewicz

Aktorka teatralna, serialowa i filmowa, monodramistka, pedagożka AST Filii w Bytomiu. W 2023 r. znalazła się na liście 100 Najbardziej Wpływowych Kobiet 2023 r. „Forbes Women Polska”. Była również nominowana do tytułu Superbohaterki Wysokich Obcasów 2023.

Krytycy teatralni podkreślają, że jest przede wszystkim „mistrzynią monodramów” i herstorii. Dotąd wcieliła się w role tak niezwykłych kobiet jak Zuzanna Ginczanka, Simona Kossak, Anna Walentynowicz i Barbara Sadowska (monodramy wyreżyserowane przez Annę Gryszkównę). 

Jest laureatką wielu prestiżowych nagród i wyróżnień. Za kreację w spektaklu „W maju się nie umiera. Historia Barbary Sadowskiej” otrzymała w ubiegłym roku Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza dla najlepszej aktorki. Spektakl został zarejestrowany i wyemitowany wiosną 2024 roku na największej polskiej scenie – w Teatrze Telewizji TVP. Mieszka w Warszawie. Od 2021 r. związana jest z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, gdzie można ją obecnie zobaczyć w spektaklach „Dziady” i „Wesele” w reżyserii Mai Kleczewskiej oraz „Proszę Państwa, Wyspiański umiera” w reżyserii Agaty Dudy-Gracz. Spektakl „Ocalone” w reżyserii Mai Kleczewskiej zrealizowany w Domu Spotkań z Historią jest jej ósmym monodramem. Autorem scenariuszy do wszystkich spektakli jest Piotr Rowicki. 

Występowała w takich produkcjach filmowych i telewizyjnych jak „Artyści”, „Glina”, „Fala zbrodni”, „Ojciec Mateusz”, „Druga szansa”, „Imago” czy „Pati” w której zagrała jedną z głównych ról. Jest kuratorką Festiwalu Sztuki Carpe Diem w Czarnolesie.

Fot. Marek Zimakiewicz

dr Paweł Palcat

Aktor w Teatrze Heleny Modrzejewskiej w Legnicy oraz w Teatrze Zakład Krawiecki, stypendysta Prezydenta Wrocławia. Od 2017 roku pedagog AST Filii we Wrocławiu.

Grał w spektaklach reżyserowanych przez m.in. Lecha Raczaka, Przemysława Wojcieszka, Jacka Głomba, Piotra Cieplaka, Łukasza Kosa, Agatę Duda-Gracz. Za monodram „Roxxy 2 Hot” (reż. Sz. Turkiewicz) otrzymał nagrodę na 39. Ogólnopolskim Festiwalu Teatrу w Jednego Aktora we Wrocławiu (2010). W 2013 roku w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie wyreżyserował własną adaptację „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” Swietłany Aleksijewicz, za którą otrzymał Srebrną Ostrogę – nagrodę „dla najbardziej obiecującego twórcy zachodniopomorskich scen”. Jest także laureatem nagrody Jury Młodych za rolę w „Orkiestrze” (reż. J. Głomb) i reżyserię „Zrozumieć H” na XII Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2012), a także nagrody aktorskiej na XVI edycji tego festiwalu za role w „Hymnie narodowym” P. Wojcieszka (2016). „Gazeta Wyborcza Wrocław” uhonorowała go nagrodą kulturalną „Warto” (2017). W Subiektywnym Spisie Aktorów Teatralnych Jacka Sieradzkiego pojawił się dwukrotnie w kategorii „Zwycięstwo” – w 2017 roku za role w „Hymnie narodowym” w reż. P. Wojcieszka, a w 2021 za rolę Biskupa Vergerusa w „Fanny i Aleksandrze” w reż. Ł. Kosa. Za duodram „Mój niepokój jest Twoim niepokojem” otrzymał trzecią nagrodę specjalną nurtu SzekspirOFF Produkcja 25. Międzynarodowego Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku (2021).

Dumny opiekun Mani i Korala.

Fot. Przemysław Jendroska

dr hab. Anita Jarzyna, prof. UŁ

Profesor w Instytucie Filologii Polskiej i Logopedii Uniwersytetu Łódzkiego, wykładowczyni Wydziału Artes Liberales na kierunku antropozoologia. Badaczka literatury, głównie poezji XX-wiecznej, interpretatorka. W obszarze jej zainteresowań znajdują się ekokrytyka, studia nad zwierzętami oraz studia nad Zagładą.

Stypendystka m.in. Funduszu im. Rodziny Kulczyków, Funduszu im. Profesora Władysława Kuraszkiewicza; wyróżniona Medalem Młodej Sztuki w dziedzinie literatura (2015) oraz Nagrodą Naukową Fundacji Uniwersytetu Łódzkiego (2016).

Autorka książek „Pójście za Norwidem” (w polskiej poezji współczesnej), Lublin 2013; Imaginauci. Pismo wyobraźni w poezji Bolesława Leśmiana, Józefa Czechowicza, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Tadeusza Nowaka, Łódź-Kraków 2017; ostatnio wydała Post-koiné. Studia o nieantropocentrycznych językach (poetyckich), Łódź 2019.

Fot. Bartosz Bańka

dr hab. Agnieszka Makowska

Absolwentka Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku (Filii w Białymstoku), obecnie wykładowca tejże uczelni. Ma na swoim koncie współpracę z Teatrem Adama Walnego, Kompanią Doomsday, Vilde&Vogel Figurentheater, Teatrem Pleciuga w Szczecinie, Piwnicą przy krypcie w Szczecinie, Teatrem Nowym w Łodzi, Łaźnią Nowa w Krakowie, Teatrem Dramatycznym w Białymstoku, Teatrem Syrena w Warszawie, a także role w projektach filmowych, telewizyjnych i internetowych.

Obecnie współpracuje z Teatrem Dramatycznym w Warszawie oraz Teatrem Rampa na Targówku.

Fot. Marek Zimakiewicz

dr Anna Piotrowska

Choreografka, reżyserka, nauczycielka tańca współczesnego, tancerka, performerka. Fundatorka i Prezeska Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca „eferte”, założycielka „mufmi” w Warszawie (od 1995 r.), producentka teatralna. Obecnie dyrektorka Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu Rozbark i pedagożka AST Filii w Bytomiu. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych. Otrzymała m.in. nagrody: „Złota Maska 2016” za całokształt pracy, reżyserię i choreografię, Grand Prix XIII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie, Nagroda Główna 3. Koszalińskich Ogólnopolskich Dni Monodramu, SzekspirOFF Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku 2018, „Złota Maska 2022” w kategorii choreografia/ruch sceniczny.

Artystycznie Piotrowska zainteresowana jest  improwizacją i pogłębianiem świadomości ciała i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej, wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji obiektywnego ciała w kategorii, którą nazwała „onebodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniem pracy procesowej odkrywając m.in. narzędzia zgłębiające laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również wzmacniając doświadczenia w podwyższonych stanach ciała i umysłu, poprzez działanie na  wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam taniec. 

Fot. Aleksandra i Jola Staszczyk

mgr Ida Karkoszka

Artystka własnoręcznie wciąga rzeźbę konia na szlak do Morskiego Oka na znak sprzeciwu wobec niewolniczego wykorzystywania pracy zwierząt w turystyce. Organizuje publiczne zbiórki futer, żeby symbolicznie zwrócić je właścicielowi, a dwumetrowy posąg lisa z ogonem uszytym z martwych istot tworzy po to, żeby zatrzymać hodowlę zwierząt futerkowych… Przed świętami przemierza centra handlowe z rzeźbą owcy z metkami marek modowych wszytymi w miejsce runa i przypomina, że kompulsywne zakupy są jednym z ważniejszych źródeł zaśmiecenia planety. Wreszcie wędruje przez rok po rumowiskach świata z rzeźbami jako milczącym apelem o zmianę nawyków, jeżeli nie chcemy do końca zrujnować miejsca, któremu zawdzięczamy życie.

Ida Karkoszka skończyła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Profesora Antoniego Janusza Pastwy. Korzysta z tradycji europejskiej sztuki przedstawiającej. Rzeźby Idy Karkoszki przywołują sylwetki zwierząt, które służą artystce do walki z masowymi, dotykającymi najczęściej niewinne ofiary zjawiskami na styku władzy i systemowej przemocy. Artystka jest postrzegana jako rzeczniczka i sojuszniczka zwierząt, gdyż większość jej prac była włączana w walkę z bestialstwem usprawiedliwianym przez kulturowe normy. Prace Idy Karkoszki były pokazywane między innymi w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Artystka brała udział w wystawach zbiorowych w Studio Cannaregio w Wenecji i w Centrum Marka Rothko w Daugavpils. Jej prace znajdują się w kolekcji British Museum i w kolekcjach prywatnych.

Fot. Wojciech Ciszkiewicz

mgr Kacper Jan Lechowicz

Polski aktor młodego pokolenia, absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Zadebiutował na scenie Teatru Zagłębia w spektaklu Historia Sosnowca w reżyserii Katarzyny Szyngiery. Uznanie zyskał dzięki roli Meliny w spektaklu Warszawa płonie, za którą zdobył m.in. nagrodę Najlepszego aktora VIII Ogólnopolskiego Przeglądu Dyplomów i Egzaminów Muzycznych Wyższych Szkół Artystycznych „PRZYGRYWKA” w Toruniu oraz nagrodę Debiut na Festiwalu Sztuki Aktorskiej TEATROPOLIS 2024. Jury doceniło jego autentyczność oraz zaangażowanie w przekazywanie ważnych tematów związanych z równością i tolerancją. Oprócz działalności teatralnej, Kacper jest aktywnym twórcą internetowym, gdzie zdobywa popularność dzieląc się fragmentami ze swojego życia zawodowego i osobistego. Angażuje się także jako content creator, łącząc swoje pasje artystyczne z działalnością online, co pozwala mu budować szeroką publiczność zarówno w teatrze, jak i w mediach społecznościowych.

Fot. Magdalena Prosuł

mgr Patrycja Kowańska

Dramaturżka, autorka tekstów i scenariuszy, performerka. Absolwentka AST w Krakowie (reżyseria, spec. dramaturgiczna). Współpracowała z reżyserkami, reżyserami oraz choreografkami i choreografami w teatrach w Polsce i za granicą (Niemcy, Łotwa), przy spektaklach repertuarowych oraz produkcjach niezależnych. Autorka pracy magisterskiej: „Ruch dramaturga. Próba konstruowania przybornika dramaturgii ciała, instalacji i performance’u”, której fragmenty zostały opublikowane w „Didaskaliach” (nr 151–152/2019) oraz książkowej publikacji AST w Krakowie „Dramaturgia. Przewodnik”.

Laureatka programów dla twórczyń i twórców teatralnych: Modelatornia w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Placówka w Instytucie Teatralnym w Warszawie, Nowa Generacja w Scenie Roboczej w Poznaniu. Autorka performance’u „Furor” (2023), w którym zadebiutowała na scenie jako performerka, poruszając temat fatfobii (2023). Od 2020 roku stale współpracuje z Dominiką Knapik jako reżyserką i choreografką (“Tiki i inne zabawy”, “Agon”, “VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA” czy “Hotel H.***”* wraz z zespołem Hertz Haus). Połowa współtworzonego z Knapik duetu Gruba i Głupia (jako Gruba), w ramach którego zrealizowały trylogię „Very” – „Very Funny”, „Very Sad”, „Very Cheap”.

Fot. Magdalena Kasjaniuk

mgr Dominika Knapik

Choreografka, reżyserka i performerka. Absolwentka Wydziału Aktorskiego AST w Krakowie. Jako choreografka od kilkunastu lat współpracuje z polskimi reżyserkami i reżyserami, m.in.  na scenach takich teatrów jak: Narodowy Stary Teatr w Krakowie, Nowy Teatr w Warszawie, Teatr Narodowy w Warszawie, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatr Słowackiego w Krakowie, Teatr Wybrzeże w Gdańsku, Teatr Śląski w Katowicach, Teatr Osterwy w Lublinie, Teatr Polski w Bydgoszczy. Od kilku lat intensywnie pracuje również w Niemczech: m.in w Schauspielhaus Bochum, Thalia Theater w Hamburgu, Deutsches Theater Berlin, Schaubühne Berlin.  Laureatka stypendiów (DanceWeb, ArtsLink), uczestniczka rezydencji artystycznych (Tanzhaus Düsseldorf). W latach 2007–2015 współtworzyła kolektyw artystyczny Harakiri Farmers, z którym zrealizowała wiele autorskich interdyscyplinarnych projektów. Laureatka wielu nagród indywidualnych, m.in. Złotej Maski, Nagrody Prezydenta Miasta Rzeszowa za choreografię, nagrody za choreografię konkursu Klasyka Żywa 2019 oraz nagród kolektywnych, m.in. Tukan OFF/PPA Wrocław, I Nagroda w Konkursie „Nowe Sytuacje” podczas Festiwalu Malta 2008.  

W swoich pracach artystka z feministycznym, a jednocześnie niepozbawionym poczucia humoru zacięciem łączy teatr dramatyczny, taniec i performans. Interesuje ją uniwersalizacja osobistych wypowiedzi oraz ich kontekst społeczny. Połowa współtworzonego z Kowańską  duetu Gruba i Głupia (jako Głupia).  

Fot. Klaudyna Schubert